Niet op 5 mei 1945, maar ruim 6 jaar later – op 26 juli 1951 om 12:00 uur – is de staat van oorlog tussen Nederland en Duitsland beëindigd. Weliswaar is de Duitse capitulatie op 6 mei 1945 (gedateerd 5 mei 1945) in Wageningen tussen de Duitse generaal Johannes Blaskowitz en de Canadese generaal Charles Foulkes getekend, maar dat betrof slechts een overeenkomst over de technische uitwerking voor de Duitse troepen in Nederland vanwege de capitulatie op 4 mei 1945 van de Duitse troepen in Noordwest-Europa. Overigens is er nooit een vredesverdrag tussen Nederland en Duitsland getekend. Dit had aanvankelijk te maken met het feit dat Nederland in oorlog was met het Duitse Rijk en er bij de beëindiging van de staat van oorlog in 1951 twee Duitse staten waren, namelijk de Bondsrepubliek Duitsland in het westen en de DDR in het oosten. Na de Duitse hereniging in 1990 vonden zowel de Nederlandse als de Duitse regering het echter niet meer nodig om alsnog een vredesverdrag te tekenen.
Van de in totaal 17.1 miljoen (geregistreerde!) inwoners hebben 13.2 miljoen een Nederlandse achtergrond en 3.9 miljoen een migratieachtergrond (22.8%). In de drie grote steden, Amsterdam, Den Haag en Rotterdam, ligt het percentage migranten meer dan dubbel zo hoog. Daar is de autochtone Nederlander inmiddels al een minderheid geworden. En deze trend zal zich blijven doorzetten door immigratie, het relatief hoge geboortecijfer onder migranten, de gezinshereniging van nieuwkomers, etc.
De voormalige hoofdcommissaris van de Amsterdamse politie Joop van Riessen wilde in 2007 – niet geremd door de politieke moord op Pim Fortuyn een paar jaar eerder, en zonder enige terughoudendheid – Geert Wilders uit de weg ruimen (“mollen”) en diens duizenden aanhangers deporteren omdat ze “niet passen in de samenleving die we met z’n allen aan het maken zijn” (Riessens multiculturele heilstaat).
Weer voelen de Joden, waarvan in Amsterdam tijdens de Duitse bezetting 80.000 zijn weggevoerd en maar 15.000 de oorlog hebben overleefd, zich onveilig door het toenemend antisemitisme. Deze keer uit de hoek van migranten uit islamitische landen. Joodse mannen laten hun keppeltje thuis, of verbergen het onder een hoed of pet uit angst te worden lastiggevallen, of zelfs aangevallen, wat al verscheidene keren is gebeurd. Inmiddels worden joodse scholen, instellingen en synagogen extra beveiligd. Rond de joodse Cheider-scholengemeenschap in Amsterdam-Zuid is onlangs zelfs een meer dan twee meter hoog stalen hek verrezen. En nadat een joods restaurant in Amsterdam-Zuid tot drie keer aan toe doelwit is geweest van een aanslag heeft de gemeente Amsterdam vanaf 2018 100.000 euro uitgetrokken voor de beveiliging van joodse ondernemers in de stad. Ook in andere grote steden van ons land is de vijandigheid tegen Joden sterk toegenomen. Zelfs in dusdanige mate dat de Amersfoortse opperrabbijn Binyomin Jacobs, bij wie al eens een raam is ingegooid, de Joden in Nederland heeft opgeroepen om ons land te verlaten, omdat ze vanwege het snel toenemende aantal moslims en het daar onlosmakelijk mee verbonden antisemitisme hier “geen toekomst” meer zouden hebben.
Gerard de Boer 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.