Als oplossing voor de zogenaamde “vergrijzing” wil de EU tot 2050 in totaal 60 miljoen migranten afkomstig uit Afrika en het Midden Oosten naar Europa te halen. Zie hieronder de uitgebreide ontwerpresolutie van het Europees Parlement over een gemeenschappelijk immigratiebeleid (met dank aan Peter Siebelt en Joost Niemöller).
Zie ook mijn artikel: Omvolking: De resolutie van Straatsburg (olie voor immigratie).
Gerard
Na de Arabisch-Israëlische oorlog in 1973 en de daaruit voortvloeiende olieboycot hebben de bureaucraten van de EEG (de voorloper van de EU) met Saoedi Arabië en andere oliestaten in juni 1975 afgesproken om voortaan de immigratie van moslims naar Europa actief te bevorderen. De tekst van de resolutie benadrukt “de grote verrijking die het Arabisch cultuurgoed ons te bieden heeft vooral op het gebied van normen en waarden”. De media moesten worden ingeschakeld “om een gunstig klimaat te scheppen voor de immigranten”, en de academische wereld moest worden gemotiveerd “om de nadruk te leggen op de positieve bijdrage van de Arabische cultuur aan de ontwikkeling van Europa”. Geld moest worden uitgetrokken om de oprichting van moskeeën, Islamscholen, centra voor Arabische cultuur en wetenschappelijke instituten ter bestudering van de Islam te stimuleren. Het staat, dankzij ons Europarlement, sinds 1975 allemaal zwart op wit in de ‘resolutie van Straatsburg’, die door 200 parlementsleden uit 9 West-Europese landen werd goedgekeurd. Degene die de stukken nauwkeurig heeft bestudeerd en erover heeft geschreven is de in 2009 overleden ANP- en AD-journaliste Pamela Hemelrijk. Hieronder haar uittreksel uit 1975, en daaronder de complete tekst van de Engelstalige resolutie.
Hieronder de complete tekst van de Resolutie van Straatsburg (ook wel “Verdrag van Straatsburg”genoemd) d.d. 7 & 8 juni 1975.
THE STRASBOURG RESOLUTIONS
The Parliamentary Association for Euro-Arab Co-operation comprises more than 200 members of Western European Parliaments of widely different political tendencies. At its General Assembly in Strasbourg on June 7th at 8th the Parliamentary Association unanimously passed the following resolutions:
(1) Final Resolution of the Political Committee
The General assembly of the Parliamentary Association for Euro-Arab Co-operation calls upon European Governments to take initiatives forthwith that will help to secure the withdrawal of Israel from all territories occupied in 1967.
Such a withdrawal is implied by Resolution 242 abd required by Resolution 338 of the United Nations Security Council and also by the United Nations Charter and the principles of International Law which categorically forbid the acquisition or territory by force.
The Association emphasizes that there can be no just and lasting peace settlement without recognition of the national rights of the Palestinian people. There has already been almost unanimous acceptance by the International Community of this principle, which Israel must also come to accept.
The whole Arab world has agreed that the P.L.O. is the sole representative of the Palestinian nation and this decision has been endorsed by an overwhelming majority of the countries represented at the United Nations.
The Parliamentary Association urges European governments to recognise this fundamental point in the initiatives they should now take.
First, they should call on Israel to halt immediately the expropriation and confiscation of Arab property in Israel and the occupied territories.
In particular, Israel must end the process of the “Judaization” of Jerusalem which it has illegally annexed and the establishment of new Jewish settlements in the occupied territories.
Secondly, the European governments should try to get all interested parties including Israel and the P.L.O. to the conference table, if possible within the context of the Geneva Conference. Europe itself, either through its member states or through the E.E.C. could play a valuable part in such a conference if called upon to do so. It would be reasonable to expect all concerned not to resort to military action of any kind for the duration of the negotiations.
Third, they should urge both the Israelis and the P.L.O. to agree to leave in abeyance discussion of ultimate solutions and concentrate on the immediate abd practical task of trying to find a modus vivendi which will require the acceptance by Israel of the rights of the Palestinian nation and of the existence of a Palestinian state on the West Bank and in Gaza if the Palestinians decide to establish one, and reciprocally the acceptance of the existence of Israel within her 1967 frontiers.
Finally, the European governments should urge on all concerned the crucial importance of effective peace-keeping machinery and should agree to take an active part themselves in such arrangements.
The Parliamentary Association recognises the problem that is posed by the fact that some of the media and publishing houses of Europe are dilatory in disseminating facts about the Arab world and intends to use its influence to overcome this problem.
The Parliamentary Association recognises the help done to the understanding of the Arab cause and growing sympathy for it in Western Europe by the liberalisation measures taken in various Arab countries and by the readier access to Arab countries by the news media, businessmen and other visitors from Europe.
The Association calls on European governments to improve legal regulations concerning the freedom of travel and the protection of the basic rights of immigrant workers in Europe which should be equivalent to those of citizens of the countries concerned.
The Association considers that the political settlement of the Israeli-Arab conflict is an absolute necessity for the establishment of a genuine Euro-Arab co-operation. Nevertheless, the Association considers that the political aspect of co-operation in not limited to this point alone, and has in mind for example the free circulation of ideas and people in the world as a factor for the maintenance of peace, for the support of freedom and in particular for a harmonious development of co-operation between Western Europe and the Arab nations.
The Association believes that the prospects of long-term Euro-Arab co-operation in all fields have never been so favourable but that they depend on a peace settlement based on justice in the MiddleEast.
(2) Final Resolution of the Cultural Committee
The General Assembly of the Parliamentary Association for Euro-Arab Co-operation, meeting in Strasbourg on June 7th 1975,
Having considered the cultural resolutions adopted by the preparatory conference for Euro-Arab parliamentary co-operation held in Damascus from November 12th to 17th, 1974, which reaffirms in the present resolution,
convinced that significant results are possible in the cultural field of the Euro-Arab dialogue,
recognising the historic contribution of Arab culture to European development,emphasising the contribution which Arab culture can still give to European countries especially in the field of human values,
regretting that cultural relations between European and Arab countries are still infrequent and limited in scope,
regretting the relative neglect of the teaching of Arab culture and Arabic in Europe and looking forward to its development, hoping that European governments will help Arab countries to create the resources needed for the participation of immigrant workers and their families in Arab culture and religious life, asking the European press to show a sense of responsibility so that they may inform public opinion objectively and more fully about the problems of the Arab world,
recognising the important role which Friendship groups and Tourism can play in improving mutual understanding,
Calls on the governments of the Nine to approach the cultural aspect of the Euro-Arab dialogue in a constructive spirit and to give a higher priority to the popularisation of Arab culture in Europe.
Calls on Arab governments to recognize the political effects of active co-operation with Europe.
Invites national groups of the association to increase the efforts necessary in every country to bring about the objective proposed at Damascus and today at Strasbourg and ask them to inform the Secretariat of the results achieved.
Considering the harmful effect of the political situation on Palestinian development,condemns – while recognising Israel’s right to existence – the Zionist intention of replacing Arab by Jewish culture on Palestinian soil, in order to deprive the Palestinian people of its national identity, considering that in carrying out excavations within the holy places of Islam in occupied Jerusalem, Israel has committed a violation of international law despite the warnings of UNESCO, considering that these excavations can only bring about the inevitable destruction of evidence of Arab culture and history,regrets that UNESCO’s decision not to admit Israel into its European Regional Group has sometimes been exploited with great lack of objectivity.
(3) Final Resolution of the Economic Committee
The General Assembly of the Parliamentary Association for European Arab Co-operation reaffirms the usefulness and necessity of a close economic co-operation between Europe and the Arab World in the interest of their peoples.
The Assembly expresses its disquiet at the slow progress made in the Euro-Arab dialogue and is concerned with events based on political motives which in the course of recent months have armed Euro-Arab co-operation, i.e. the setting up of the International Energy Agency and the signature of an agreement between the E.E.C. and Israel, before negotiations have been completed between the E.E.C. and Arab countries. In this connection, it insists that economic co-operation between the E.E.C. and Israel must not apply to the occupied territories.
The Assembly considers that there is no conflict between the interests of Europe and the Arab countries, provided that the mercantilist stage is left behind and genuine economic partnership can be established.
This is the perspective within which can best be solved the problem of recycling petro-dollars. These petro-dollars should above all be used for needs of Arab development.
The Assembly calls attention to the role and status of multi-national companies and the potential danger arising from certain of their activities. It expresses the hope that steps may be taken to avoid these dangers.
The Assembly reaffirms the right of every nation to dispose of its own national resources, including the right of nationalisation.
The Association expresses its will to do all in its power to promote Euro-Arab co-operation at national level, within the E.E.C. and through international organisations.
Zie ook mijn stukje: De ondergang van Europa.
Gerard
In de onderstaande video het harde bewijs dat de NGO’s samenwerken met de mensensmokkelaars om illegale gelukzoekers naar Europa te brengen. Te zien is hoe het onder Nederlandse vlag varende, met Amsterdam als thuishaven geregistreerde NGO-mensensmokkelschip IUVENTA van de Duitse organisatie ‘Jugend Rettet’ de illegale migranten aan boord overnemen van Libische mensensmokkelaars, die daarna al zwaaiend naar huis terugvaren. Even later sleept een kleinere boot van de IUVENTA het inmiddels lege smokkelschip terug naar de Libische kust, zodat de mensensmokkelaars de boot opnieuw kunnen gebruiken voor weer een nieuwe lading migranten. Overigens is de IUVENTA vorig jaar augustus bij een Harense notaris op naam gezet van de stichting ‘Jugend Rettet Nederland’, de Nederlandse tak van de Berlijnse ‘hulporganisatie’, of beter gezegd mensensmokkelorganisatie. De administratie wordt gevoerd door een medewerker van de Rotterdamse welzijnsorganisatie ‘Schiezicht’. Overigens worden ook andere NGO’s, waaronder ‘Artsen Zonder Grenzen’, verdacht van samenwerking met mensensmokkelaars omdat ze de gedragscode – die Italië voor NGO’s heeft ingesteld om grip te krijgen op de migrantenstroom – weigeren te tekenen. In het convenant staan de strikte voorwaarden waarin reddingsoperaties mogen worden uitgevoerd. Inmiddels zijn sinds 2014 (tot en met juli 2017) door de met mensensmokkelaars samenwerkende NGO’s, de zogenaamde ‘buitengrensbewaker’ FRONTEX en de NAVO-marine al ruim 600.000 illegale gelukzoekers naar Italië gebracht.
Video:
En dit is het resultaat van de illegale massa-immigratie naar Italië (video):
In onderstaande video, die werd opgenomen vanaf een balkon, wordt het Italiaanse leger ingezet tegen illegale Afrikaanse gelukzoekers. De opname is gemaakt in de wijk Vasto in het centrum van Napels, in de buurt van het Piazza Garibaldi:
Op de markt in Catania (video):
Hieronder steken de Illegale migranten bij de Italiaanse plaats Ventimiglia de grens met Frankrijk over om later met Franse ‘welkomroepers’ door de straten van Nice te lopen, om daarna dankzij de open grenzen verder Europa in te trekken (video):
Sinds de invasie van Afrikaanse gelukzoekers zien tal van straten in Parijs er momenteel zo uit (video’s):
Gerard
Volgens velen is de Nederlandse cultuur gefundeerd op een joods-christelijke traditie. Hoe vaak hoor je dat niet zeggen, maar het is een feit dat het woordje ‘joods’ er (als schuldgevoel) pas na de Tweede Wereldoorlog aan het woord ‘christelijk’ is toegevoegd, of zoals de oud-journalist/auteur Carel Brendel in zijn boek schrijft: “De joods-christelijke cultuur is een constructie van na 1945. Voor die tijd hadden cultuurhistorici het alleen over het christelijke Avondland. Als goedmakertje voor de massamoord op miljoenen Europese joden kreeg de christelijke cultuur een joods voorvoegsel. De samenvoeging heeft iets hypocriets, want bijna tweeduizend jaar lang vormde het vervolgen van joden een vast onderdeel van deze christelijke cultuur.” En in zijn rubriek in het dagblad Trouw schreef Willem Breedveld: “Pas na de Tweede Wereldoorlog ontdekte het christendom zijn joodse wortels en ging, ’bij wijze van goedmakertje’ over onze joods-christelijke cultuur spreken.” De Nijmeegse hoogleraar Peter Raedts sprak, in gelijke trant, van ’een doekje voor het bloeden’ . Raedts: “De term joods-christelijke traditie, of beschaving, is typisch een begrip van na de Tweede Wereldoorlog. Voor de oorlog werd er gewoon over christelijke traditie gesproken. Die nieuwe term was vooral bedoeld om het gemeenschappelijke in de joodse en christelijke tradities te benadrukken. Maar de term wil ook vooral duidelijk maken dat de vijandschap tussen joden en christenen fout was: dat een gruwelijk misverstand de Europese cultuur beheerst heeft, en dat die tot Auschwitz heeft geleid. Het was natuurlijk heel goed en sympathiek om met die term de vijandschap te willen veroordelen. Maar als je onvriendelijk wilt zijn, kun je ook zeggen dat het een doekje voor het bloeden is.” En de Joodse columniste Anet Bleich ging zelfs zover de toevoeging ’joods’ een overbodig en ’hypocriet toevoegsel’ te noemen. Saillant detail is dat volgens de toenmalige minister Ella Vogelaar (Wonen, Wijken en Integratie) ook het woord ‘islamitisch’ eraan toegevoegd kan worden omdat volgens haar de islamitische cultuur zich dusdanig diepgaand in de Nederlandse samenleving heeft genesteld dat gesproken kan worden van een land dat uitgaat van een ‘joods-christelijke-islamitische traditie’. Ja, zo kunnen we nog wel even doorgaan. Later we het dus maar gewoon houden zoals het altijd al is geweest, namelijk dat de Nederlandse cultuur gefundeerd is op de traditie van het christelijke Avondland, of nog beter, dat de Nederlandse cultuur haar oorsprong vindt in de christelijke traditie, aangevuld met het humanisme en de Verlichting.
Gerard
Weliswaar mogen we in de regel één maal in de vier jaar de gang naar de stembus maken, maar voor de rest hebben we niets in te brengen en gaan de politici hun eigen gang. Zo is de Euro ons door de strot geduwd, hebben we niets te vertellen over zaken als de Europese-Unie, de NAVO, de massa-immigratie, etc. Ook de monarchie (erfopvolging), het benoemen van commissarissen van de Koning en burgemeesters is volstrekt ondemocratisch. Wat dat betreft is het zogeheten ‘Zwitsers model’ veel democratischer. Hierbij wordt de president door het parlement voor 1 jaar gekozen uit de leden van de regering. Hij is tevens voorzitter van de gekozen regering volgens het principe primus inter pares (is eerste onder gelijken). Hij voert alleen representatieve functies uit en heeft niet de leiding in het land. Die wordt gevormd door de regering in het geheel en het volk kan middels bindende referenda een directe invloed uitoefenen op de regering. Deze directe invloed geldt ook voor de gemeenten. Zo worden burgemeesters door de inwoners gekozen en kunnen zij direct invloed uitoefenen op allerlei zaken die binnen hun gemeenten afspelen, zoals bijvoorbeeld de aanleg van een windmolenpark, de bouw van een AZC, etc., etc. Dit systeem is veel democratischer dan de Nederlandse schijndemocratie, waar een directe invloed van de bevolking middels bindende referenda een nachtmerrie is voor onze Haagse volksverlakkers.
Gerard
Oikofobie is het tegenovergestelde van xenofobie (afkeer van het vreemde). Een Oikofoob heeft een ziekelijke afkeer van de eigen cultuur, de eigen gebruiken, de nationale identiteit en de eigen geschiedenis. Oikofobie manifesteert zich via multiculturalisme en het enthousiasme voor immigratie (opengrenzenbeleid), waarbij zoveel mogelijk wordt aangepast aan de cultuur en religie van de ‘nieuwkomer’. Ook de Europese integratie (het verkwanselen van de soevereiniteit aan Brussel) valt onder Oikofobie.
Gerard
Op internet circuleren nogal wat foto’s van Winston Churchill met de tekst: “The fascists of the future will call themselves anti-fascists”, maar dat heeft hij nooit gezegd (bron Matt Novak: “Quotes From Winston Churchill That Are Totally Fake”). Voor zover bekend is het citaat afkomstig van de Nederlands-Joodse historicus Jacques Presser. Vlak na de oorlog was Presser gedurende 4 jaar de geschiedenisleraar van de latere bekende auteur Gerard Reve op het gymnasium. In 1947 heeft Presser met hem over het ‘nieuwe fascisme’ gesproken. In zijn boek “De Taal Der Liefde’ uit 1971 (p.139) schrijft Reve: “Weet je wat Professor Jacques Presser vier en twintig jaar geleden tegen me zei?. “Het nieuwe fascisme zal zichzelf anti-fascisme noemen.” De uitspraak van Presser is indertijd trouwens ook regelmatig aangehaald in de Nederlandse dagbladen. Overigens heeft Presser zijn uitspraak later ook nog wel eens anders geformuleerd, zoals: “Het fascisme, als het ooit terugkeert, zal het zich ongetwijfeld aandienen in het gewaad van het anti-fascisme.”
Gerard
