Het blauw-wit-rood gold van oorsprong als noodsignaal voor de scheepvaart. Hieronder een Nederlands marine-eskader met de omgekeerde driekleur nadat matroos Bender in 1846 overboord was gevallen.
Op de voorgrond het marinefregat Zr.Ms. Prins van Oranje met op de achtergrond het marinekorvet Zr.Ms. Juno.
Schilderij ‘Man overboord’ van Louis Meijer, 1846 – Scheepvaartmuseum, Amsterdam, met uitvergroting door ondergetekende (afbeelding aanklikken).
Over de overboord gevallen matroos der 2e klasse Bender.
De 26-jarige bekwame matroos Philipp Wilhelm Bender bevestigde op zaterdag 1 augustus 1846 op de Middellandse Zee een zeil aan de stuurboordzijde van het marinefregat Zr.Ms. Prins van Oranje, maar verloor zijn evenwicht en viel in zee. Het schip waarschuwde de andere schepen van de vloot door middel van het visueel noodsignaal. De vlag werd naar beneden gehaald, omgekeerd en weer gehesen. In plaats van rood-wit-blauw was de volgorde nu blauw-wit-rood. Er werd nog met een sloep naar de matroos gezocht, maar hij werd niet meer gevonden.
De betekenis van de huidige omgekeerde vlag.
De kleuren van onze driekleur staan voor rood = het volk, wit = de kerk en blauw = de adel en de regenten. Door nu het blauw bovenaan te voeren wordt gesymboliseerd dat de regenteske regering zich dusdanig ver boven het volk verheven voelt dat men hier wel tegen in verzet moet komen.
Davied van Berlo, voorzitter van de Nederlandse Vereniging voor Vlaggenkunde, heeft het als volgt omschreven:
“Ergens zie je nog wel de link met het verleden. Demonstranten vinden dat het land in nood verkeert en dat zaken niet goed lopen. In zekere zin roepen ze om hulp, net als de bemanning van een schip eeuwen geleden. In ieder geval komt de vlag op zijn kop terug bij protesten rond meerdere thema’s. Het wordt dus langzamerhand een soort protestvlag, waar verschillende groepen elkaar vinden in hun wantrouwen richting de overheid.”
Gerard
Gerard de Boer 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.