85% van de asielzoekers mag blijven.

Procentueel wordt in ons land het meeste aantal asielaanvragen gehonoreerd met een verblijfsvergunning.

In 2022 bleek dat 85% van de asielaanvragen werd ingewilligd. En dat is nog steeds het geval. De reden is dat door overbelasting de bewijslast om in aanmerking te komen voor een verblijfsvergunning bij de Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND) is komen te liggen en niet bij de asielzoeker.

Een en ander betekent dat nogal wat asielzoekers een verblijfsvergunning hebben gekregen, en nog steeds krijgen, waarop ze eigenlijk geen recht hebben. Dus ook een uitkering, gezinshereniging, een sociale huurwoning (met voorrang), etc. En na een paar jaar en Nederlands paspoort.

Bron grafiek: Trouw/Eurostat.

Gerard

Opvang asielzoekers kan salarisverhoging betekenen voor de burgemeester en zijn wethouders.

De komst van asielzoekers kan voordeel opleveren voor de bestuurlijke elite.
Als voorbeeld een gemeente met 23.800 inwoners dat 300 asielzoekers opvangt. Aangezien het inwoneraantal nu op 24.100 komt, gaat het van een Klasse 3-gemeente naar een Klasse 4-gemeente. Hierdoor krijgt de burgemeester een salarisverhoging van 704,18 euro per maand (2022) en de wethouders 459,45 euro per maand (2022). Mocht de gemeente weer naar een lagere inwonersklasse teruggaan dan heeft dat blijkens artikel 3.2.1 lid 6 van het Rechtspositiebesluit decentrale politieke ambtsdragers geen invloed op de bezoldiging van de op het tijdstip van de overgang in functie zijnde burgemeester en wethouders.

Tabellen 2022. Bezoldiging per maand (aanklikken voor vergroting).

Opmerking:

Asielzoekers staan overigens gewoon ingeschreven in een gemeente en hebben een burgerservicenummer.

Update 27 mei 2023.

De bonussen voor gemeenten die al dan niet gedwongen asielzoekers moeten gaan opvangen bedragen 1500 tot 5000 euro per plek.

Gerard

Over de werving van Turkse en Marokkaanse gastarbeiders.

De centrumrechtse kabinetten bestaande uit KVP, ARP, CHU (in 1980 opgegaan in het CDA) en de VVD zijn in de vorige eeuw begonnen met het massaal werven van arbeidsmigranten uit Turkije en Marokko en het naar Nederland halen van hun gezinnen en huwelijkspartners.

1963-1965: Kabinet-Marijnen, bestaande uit KVP, ARP, CHU en VVD:
Wervingsovereenkomst met Turkije (1964). In de steden Ankara en Istanbul werden wervingskantoren geopend om ongeschoolde Turken uit met name het midden en zuidoosten van Turkije te werven.

1967-1971: Kabinet-De Jong, bestaande uit KVP, ARP, CHU en VVD:
Wervingsovereenkomst met Marokko (1969). In de steden Rabat en Casablanca werden wervingskantoren geopend om met name ongeschoolde Marokkanen uit het Rifgebergte te werven. Tevens werd in 1968 door het kabinet-De Jong een nieuwe immigratiewet ingevoerd. Daarin stond specifiek een clausule waardoor gezinshereniging voor het eerst mogelijk werd en dat Marokkanen die werkloos raakten niet teruggestuurd hoefden te worden.

1973-1977: Kabinet-Den Uyl, bestaande uit PvdA, KVP, ARP, D66 en PPR (in 1991 opgegaan in GroenLinks):
Einde van de wervingen van Turken en Marokkanen in 1973, maar door de gezinshereniging – dat door het Kabinet-De Jong was besloten – kwamen er tijdens dit Kabinet meer Turkse en Marokkaanse immigranten naar Nederland dan alle wervingen van de voorgaande jaren tezamen.

1977-1981: Kabinet-Van Agt/Wiegel, bestaande uit CDA en VVD:
Eerste ontwerp-minderhedennota van vicepremier en minister van Binnenlandse Zaken Hans Wiegel (VVD) waarin onder andere bepaald werd dat Nederland zich zou moeten ontwikkelen tot een multiculturele samenleving en dat de autochtone Nederlandse meerderheid zich zou moeten aanpassen aan de nieuwe situatie.

1982-1986: Kabinet-Lubbers, bestaande uit CDA en VVD:
Definitieve presentatie van de minderhedennota door minister van Binnenlandse Zaken Koos Rietkerk (VVD). Tevens verscheen de nota van de staatssecretaris van Justitie Virginie Korte-Van Hemel (CDA) waarin het recht op toelating van huwelijkspartners van arbeidsmigranten werd erkend.

Gerard

VERBORGEN GESCHIEDENISSEN EN ANDERE FEITEN